بر اساس پژوهشی جدید که ممکن است به افراد مستعد ابتلا به سرطان کمک کند برنامه غذایی‌شان را مدیریت کند، یک ترکیب شیمیایی مرتبط با دیابت کنترل‌نشده می‌تواند خطر تشکیل تومور را افزایش دهد.

این پژوهش فرضیه‌ای قدیمی در مورد برخی ژن‌های «جلوگیری‌کننده از سرطان» را اصلاح می‌کند. این فرضیه که با نام مدل دو ضربه‌ای نادسون شناخته می‌شود، می‌گوید ژن‌های جلوگیری‌کننده از سرطان در سلول‌های انسان باید پیش از آنکه سرطان شروع به رشد کند، به‌صورت دائمی غیرفعال شده باشند.

اما بر اساس پژوهش جدید، متیل‌گلیوکسال‌ــ ماده‌ای شیمیایی که وقتی بدن گلوکز را برای تولید انرژی می‌شکند آزاد می‌شود‌ــ می‌تواند این نوع ژن‌های محافظ را از کار بیندازد.

این یعنی دوره‌های مکرر دیابت کنترل‌نشده یا برنامه غذایی نامطلوب بلندمدت می‌تواند به‌مرور زمان «روی هم جمع شود» و خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد.

دکتر لی رن کونگ، یکی از نویسندگان این پژوهش از دانشگاه ملی سنگاپور، گفت: «ما این تحقیق را با هدف شناخت عواملی که خطر را در خانواده‌های مستعد سرطان افزایش می‌دهند آغاز کردیم، اما در نهایت به کشف سازوکار عمیق‌تری رسیدیم که یک مسیر اساسی مصرف انرژی را به بروز سرطان مرتبط می‌کند.»

پژوهشگران دریافتند که تغییرات در سوخت‌و‌ساز گلوکز در بافت پستان آزمایشگاهی انسان با از کار انداختن موقت ژن موسوم به BRCA2 که از انسان در مقابل تومورها محافظت می‌کند، خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد.

آن‌ها همچنین نشان دادند سلول‌های افرادی که خطر بروز سرطان پستان یا تخمدان در آن‌ها بالا است‌ــ به‌دلیل اینکه نسخه‌ای معیوب از ژن BRCA2 را به ارث برده‌اند‌ــ به متیل‌گلیوکسال حساس است.

به گفته پژوهشگران، این ماده شیمیایی می‌تواند سبب تغییرهایی در دی‌ان‌ای شود که به‌عنوان نشانه‌‌های هشدار زودهنگام ابتلا به سرطان در نظر گرفته می‌شود.

دانشمندان همچنین افرادی را بررسی کردند که نسخه معیوب BRCA2 را نداشتند اما همچنان مستعد این بودند که سطح میتل‌گلیوکسال در آن‌ها بالاتر از میزان عادی باشد، مانند افراد مبتلا به دیابت. 

یافته‌های این پژوهش حاکی از آن بود در این گروه از بیماران، که معمولا به‌دلیل چاقی یا برنامه غذایی نامناسب متیل‌گلیوکسال اضافی تولید می‌کردند، علائم مشابهی بروز می‌کرد که نشان می‌داد خطر ابتلا به سرطان در آن‌ها بیشتر است.

آشوک ونکیتارامان، نویسنده دیگر این تحقیق، گفت: «پژوهش ما حاکی از آن است خطر ابتلا به سرطان در بیماران دارای سطح بالای متیل‌گلیوکسال ممکن است بیشتر باشد. متیل‌گلیوکسال با آزمایش خون HbA1C، که احتمالا می‌تواند به‌عنوان نشانگر به کار رود، به‌سادگی قابل شناسایی است.»

او در ادامه افزود: «علاوه بر این، سطوح بالای متیل‌گلیوکسال را معمولا می‌توان با دارو و برنامه غذایی مناسب کنترل کرد، و مسیرهایی برای تدابیر موثر و فعالانه در مقابل آغاز سرطان ایجاد کرد.» 

به گفته پژوهشگران، یافته‌های جدید نویدبخش پیشرفت راهبردهای جلوگیری از سرطان و ترویج سلامت همراه با افزایش سن است.

دکتر لی گفت این یافته‌ها «آگاهی در مورد اثر برنامه غذایی و کنترل وزن در مدیریت خطر ابتلا به سرطان» را افزایش می‌دهد.